این روزها که به کلی شرایطم عوض شده ،روزهای سخت و شیرینی رو تجربه میکنم که وصف کردنشون سخته
تقریبا یک سال و نیم پیش که این وبلاگ رو زدم به خاطر این بود که توی این دنیای مجازی راحت بتونم درددل کنم و حرف بزنم
اما به دلیل چندتا اشتباه بزرگ که کردم باعث شد که حتی اینجا هم نتونم حرفهامو راحت بزنم
کامینگ اوت با چندتا از دوستام که بعدش به شدت پشیمون شدم ...البته یکیشون خیلی خوب تونست درک کنه ولی اون یکی اصلا قدرت فهمیدنش رو نداشت
از طرف دیگه اونقدر ساده بودم که خیلی راحت با بعضی ها دوست شدم و هرچی بود راجع به خودمو گفتم واسه همین کلا پشیمونم
از نوشتن و ادامه دادن توی این دنیای مجازی دست برداشتم تا شاید بعد از چندماه دستم روی نوشتن بره و این حالت پشیمونی تموم بشه
حرف واسه گفتن زیاد دارم،اما به دنیای اطرافم اعتماد ندارم و از اینکه یه روزی شخصیتم لو بره میترسم
عنوان وبلاگ دیگه هیچ ربطی به نوشته ها نداره
راستش اگه این عنوان رو گذاشتم چون اصلا اون موقع من فقط قصد تحقیقات علمی و آمارگیری داشتم و تازه خودم هم نمیدونستم گی هستم وقتی این وبلاگو درست کردم
حالا موندم چیکار کنم؟ادامه بدم؟ندم؟
.............
یادش بخیر زمانی که جاست ریسرچ ، جاست فور ریسرچ بود
ReplyDeleteمنم الان بعد از حدود دو سال وبلاگ نویسی تقریبا وضعیت مشابه تو رو دارم
اما دلم نمیاد وبلاگمو تعطیل کنم
تو هم باید قشنگ فکر کنی که ادامه بدی یا نه
البته میتونی به کلی با یه هویت جدید یه وبلاگ جدید درست کنی
از این میترسی که شخصیتت لو بره؟ مگه شخصیتت چشه دوست من؟ :)
ReplyDeleteوبلاگ یه جور تراپیه! باید توش راحت بود به نظر من
اگه استریت ها یا گی هایی هستن که نمیخوای ببینن مطالب وبلاگت رو، کوچ کن به یه جای دیگه و فقط هم آدرسش رو به دوستای وبلاگیت بده
وگرنه ادامه بده
بوووس
این سوالیه که خودت باید از خودت بکنی..ادامه دادن این راه به گرایش و غریزه خودت برمیگرده..نه نظر بقیه راجع به تو! :-)
ReplyDeleteیوسف
بهت تبریک میگم که خیلی زود متوجه شدی اشتباه کردی و بنظرم دیر نشده و میتونی همه چیز را درست کنی
ReplyDeleteاینها همش تجربه هست که برای خیلی از ماها پیش اومده
تو هم ناامید نشو و به نوشتنت ادامه بده
دور نیست اون روزی که همه چیز درست بشه