اولین بالرینوی ایرانی،تنها بالرینوی مرد ایرانی

،من میخوام بالرینو بشم

اولین بالرینیو ایرانی،اولین بالرینوی مرد ایرانی

بابا:بالرینو دیگه چه صیغه ایه؟تازه اومده؟

مامان:نه،منظورش همون رقصنده های دریاچه قوئه

بابا:آها،حدس میزدم
من:خوب،اجازه بدین برم کلاس باله

مامان:آره ،ولی حالا چرا باله؟چی شد اصلا یهو به باله اینقد علاقه مند شدی که میخوای بری کلاس؟

من: همیشه عاشق باله بودم،خیلی دوسش دارم،هرچی هم بیشتر میبینم که شاید ازش خسته بشم و زیر دلم بزنه ولی میبینم سیراب نمیشم،میخوام خودم اجراش کنم،خودم روی انگشت پام وایسم،هزاردور،دورِ خودم بچرخم،با هر پرش پرواز کنم،میخوام خودم همه ی اون چیزی که از دیدنش لذت میبرم رو تجربه کنم

از طرفی هم عاشق موسیقی کلاسیکم،درسته هنری توی موسیقی ندارم ولی فکر میکنم با باله میتونم موسیقی رو نمایش بدم

دوست دارم ذهن و بدنم با همدیگه کشش داشته باشن،تمام بدنم رو تا اونجایی که میشه بکشم، دوست دارم مثل یه پر سبک بشم،با باله آدم احساس میکنه کاملا خارج از این دنیاست...همین

مامان:باشه عزیزم،ما هم نمیخوایم استعدادهات کشته بشه

بابا:ولی به شرطی که به درسات لطمه نخوره،،

اینطوری بود که کلاسهای باله با عشق و علاقه خیلی زیاد من شروع شد،اونم از نوع خصوصیش

"I don't want dancers who want to dance, I want dancers who have to dance."

-George Balanchine